دولت روحانی رکورددار بدترین شاخص فلاکت
آمارهای رسمی نشان می‌دهد بدترین وضعیت شاخص فلاکت در دوران پس از انقلاب، در پایان دولت گذشته رخ داد و در دولت رئیسی بتدریج وضعیت این شاخص بهبود یافته است.
شاخص فلاکت از مجموع نرخ بیکاری و نرخ تورم به دست می‌آید. این شاخص ارتباط مستقیمی با رفاه مردم دارد و هرچه میزان آن بیشتر باشد، به معنای بالاتر بودن معضلات اجتماعی بیکاری یا تورم یا هر دوی آنهاست؛ بنابراین شاخص فلاکت در هر سال یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای دولت‌ها محسوب می‌شود؛ چراکه مستقیماً بیانگر عملکرد و میزان موفقیت آنها در فراهم آوردن رفاه اجتماعی است.
همچنین در برخی از تحقیقات به ارتباط نرخ فلاکت با شاخص جرم و جنایت یا هزینه‌های سلامت پرداخته شده که از اهمیت این موضوع در ارتباط با رفاه اجتماعی حکایت دارد.
مفهوم شاخص فلاکت
مفهوم شاخص فلاکت اولین بار در دهه هفتاد میلادی توسط Arthur Okun، با مطرح شدن اصطلاح رکود تورمی که به تجربه همزمان تورم و بیکاری گفته می‌شود، به وجود آمد. به عقیده برخی اقتصاددانان، این شاخص می‌تواند نشان‌دهنده میزان سختی‌ای که افراد جامعه تجربه می‌کنند، باشد. از آنجایی‌که شاخص فلاکت به نحوی وضعیت اقتصادی یک کشور را نشان می‌دهد، می‌توان با توجه به آن تصمیم‌های اقتصادی نظیر سرمایه‌گذاری را جهت داد.
بر اساس آمارهای رسمی، در مرداد 1400 که دولت گذشته کنار رفت، نرخ تورم بانک مرکزی 58.3 درصد بود. طبق گزارش مرکز آمار در فصل تابستان 1400 نرخ بیکاری کشور 9.6 درصد بود. بنابراین در مقطع تغییر دولت، شاخص فلاکت کشور 67.9 درصد بود که از ابتدای انقلاب به بعد بدترین رکورد محسوب می‌شود.
اما دولت سیزدهم با سیاست‌های خود هم نرخ تورم را کاهش داده و هم نرخ بیکاری را به طوری که در پایان سال 1400 شاخص فلاکت به 55.4 و در پایان سال 1401 به 55.5 درصد کاهش یافته است.
بدین ترتیب در دولت رئیسی شاخص فلاکت نزدیک به 13 واحد درصد کاهش یافته است. این در حالی است که در دولت روحانی شاخص فلاکت 18.9 واحد درصد افزایش یافته بود.