کدام ایالت‌های امریکا بالاترین نرخ فقر پایدار را دارند؟
طبق یک پژوهش جدید، برخی از ایالت‌های امریکا برای از بین بردن نرخ بالای فقر با مشکل مواجه هستند
به گزارش «ایران اقتصادی»، طبق اطلاعات اداره سرشماری امریکا، بین سال‌های 1989 تا 2019 میلادی، 19.4 میلیون نفر در مناطقی از امریکا در حال دست و پنجه نرم کردن با فقر پایدار بودند.
فقر پایدار را می‌توان به عنوان منطقه‌ای تعریف کرد که برای مدتی طولانی، معمولاً 30 سال، به طور مداوم نرخ فقر آن 20 درصد یا بالاتر بوده است.
به گفته کرِیگ بِنسون (Craig Benson)، یکی از پژوهشگران و کارکنان اداره سرشماری امریکا، چندین متغیر اقتصادی با نرخ بالای فقر مرتبط است.
بنسون به یاهو فایننس گفت: یکی از این متغیرها، درآمد است. در مناطقی که متوسط درآمد بالا است، معمولاً شاهد فقر کمتری هستیم و برعکس این موضوع نیز صادق است، در منطقه‌ای که متوسط درآمد در مقایسه با سایر مناطق، پایین است، فقر بیشتر است.
مثلاً ایالت کم‌درآمدی مانند می‌سی‌سی‌پی، که در آن متوسط درآمد یک فرد با 47 هزار و 446 دلار کمترین درآمد در امریکا است، بالاترین نرخ فقر پایدار (24.4 درصد) را دارد. پس از آن نیومکزیکو (21.3 درصد)، لوئیزیانا (20.9 درصد)، کنتاکی (17.5 درصد) و تگزاس (14.6 درصد) قرار دارند.
قابل ذکر است، همه ایالت‌هایی که فقر پایدار بالای 14 درصد دارند در جنوب امریکا واقع شده‌اند. در میان گروه‌های نژادی، بومیان امریکا (24.3 درصد)، سیاهپوستان امریکایی (19.5 درصد) و اسپانیایی‌ها/ لاتین‌تباران (17.1 درصد) به احتمال زیاد از سال 2021 میلادی زیر آستانه فقر فدرال زندگی می‌کنند.
جیمی راش (Jaime Rush)، وکیل ارشد مرکز حقوقی فقر جنوبی (SPLC)، به یاهو فایننس گفت: برخی از ایالت‌های جنوبی امریکا از لحاظ تاریخی، جمعیت‌های کم‌درآمد را محروم کرده و سیاست‌هایی را ایجاد کرده‌اند که افراد فقیر را از دستیابی به خودکفایی اقتصـــــادی بازمی‌دارد.
برخی از این سیاست‌ها عمداً جوامعی را هدف قرار داده‌اند که رنگ پوست آنها سیاه یا قهوه‌ای است و برخی دیگر به‌طور نامتناسبی بر این جوامع تأثیر گذاشتند.
در ایالت می‌سی‌سی‌پی (در جنوب امریکا)، 31.1 درصد از سیاهپوستان امریکایی در فقر زندگی می‌کنند. این ایالت دارای رتبه سوم نرخ فقر پایدار گروه‌های نژادی پس از آیووا و لوئیزیانا است.
به گفته راش، استفاده نادرست از بودجه فدرال، نابرابری درآمد را در می‌سی‌سی‌پی افزایش داده است؛ مثلاً کمک موقت به خانواده‌های نیازمند (TANF) برنامه‌ای است که به ایالت‌ها کمک می‌کند تا به خانواده‌های کم‌درآمد مقرری ماهانه ارائه کنند؛ اما دولت امریکا اقداماتی محدودکننده روی این برنامه اعمال کرد که منجر به کاهش مشارکت در آن شد.
طبـــــــق گـــــــزارش آسوشـــــیتدپرس، حسابرسی اخیر نشان داده است که بین سال‌های 2016 تا 2019 میلادی، وزارت خدمات انسانی (Department of Human Services) می‌سی‌سی‌پی بیش از 77 میلیون دلار بودجه‌‌ای را که قرار بود صرف کمک به برخی از فقیرترین مردم امریکا شود، بر باد داده است.
در آن دسته از ایالت‌های امریکا که نرخ بالای فقر پایدار دارند، معمولاً نرخ افراد بدون بیمه نیز بالا است؛ مثلاً تگزاس با 14.6 درصد نرخ فقر پایدار بالاترین نرخ شهروندان بیمه‌نشده (18 درصد) را دارد.
به گفته شورای ملی بهداشت
(National Health Council)، احتمال بیشتری وجود دارد که در مناطق فقیرتر حمل و نقل ناکارآمد وجود داشته باشد، که مانعی برای دستیابی افراد به مراقبت‌های پزشکی به شمار می‌رود.
همچنین همه‌گیری کرونا نشان داد که تقریباً نیمی از جوامع کم‌درآمد در سراسر امریکا به تخت آی‌سی‌یو دسترسی ندارند، که تأثیر نامتناسب ویروس کرونا بر این جوامع را بیشتر نشان می‌دهد.