رشد معنادار ظرفیت ذخیره‌سازی گاز طبیعی در دولت سیزدهم
ذخیره‌سازی گاز طبیعی را می‌توان یکی از دهها طرح مهم و اثرگذاری دانست که در دولت قبل به فراموشی سپرده شده بود
افزایش حجم ذخیره‌سازی گاز طبیعی کشور به روزانه ۱۰۰ میلیون مترمکعب تا چهار سال دیگر.
رشدی چشمگیر در ذخیره‌سازی گاز طبیعی در دو سال دولت سیزدهم.
ذخیره‌سازی گاز طبیعی را می‌توان یکی از دهها طرح مهم و اثرگذاری دانست که در دولت قبل به فراموشی سپرده شده بود که با پیگیری‌های وزارت نفت دولت سیزدهم، اکنون از موضوعی راکد به گفتمانی واحد در سطوح مختلفی چون شرکت ملی گاز ایران، وزارت نفت و حتی در کلام رئیس‌جمهوری به گفتمانی واحد تبدیل شده است.
از ذخیره‌سازی گاز طبیعی به عنوان عاملی مهم در ایجاد توازن و کاهش ناترازی بین میزان عرضه و تقاضای گاز در فصل سرد سال یاد می‌شود.
ذخیره‌سازی گاز به منظور استفاده در فصول سرد سال یک راه‌حل آزموده شده در دنیاست که می‌تواند مشکلات مربوط به اوج مصرف گاز در کشورها را حل کند.
با اجرای این راهکار، در ماه‌های گرم سال که مصرف گاز پایین است، گاز مازاد در مخازن ذخیره می‌شود و در ماه‌های سرد سال که مصرف به پیک می‌رسد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کشورهای اروپایی به طور میانگین 22 درصد از گاز مصرفی را از طریق ذخیره‌سازی تأمین می‌کنند.
این عدد برای روسیه 19 درصد، امریکا 16 درصد، ترکیه 7 درصد و در ایران فقط 1.7 درصد است.
در ایران حدود 40 ساختار زمین‌شناسی با پتانسیل ذخیره‌سازی گاز وجود دارد که در صورت بهره‌برداری از آنها، می‌توان بخش قابل توجهی از کسری 200 میلیون مترمکعبی زمستان را پوشش داد.
اما با وجود اهمیت ذخیره‌سازی گاز در ایران برای مدیریت پیک مصرف زمستانی، در دولت گذشته شرکت ذخیره‌سازی گاز بدون هیچ دلیل منطقی توسط وزارت نفت وقت منحل شد و در 8 سال گذشته توجهی به پروژه‌های ذخیره‌سازی گاز نشد.
با روی کار آمدن دولت سیزدهم، اجرای پروژه‌های ذخیره‌سازی گاز با تدوین 14 طرح با مجموع سرمایه‌گذاری 5 میلیارد دلار در دستور کار قرار گرفت.
هم‌اکنون ظرفیت ذخیره‌سازی گاز کشور 3.4 میلیارد متر مکعب در سال بوده و در سردترین ماه سال 3 درصد از کل مصرف را تأمین می‌کند، درحالی که می‌توان طی یک برنامه 5 ساله 224 میلیون متر مکعب گاز در روز را از محل ذخیره‌سازی تأمین کرد.
براساس سند تراز تولید و مصرف گاز طبیعی، مصرف گاز طبیعی در کشور تا سال 1410 به صورت متوسط سالیانه به میزان 4.6 درصد و بین سال‌های 1410 تا 1420 نیز به صورت متوسط سالیانه میزان 3.2 درصد افزایش می‌یابد. همچنین در حوزه عرضه نیز تا سال 1410 به صورت متوسط سالیانه به میزان 4.3 درصد افزایش و پس از آن به صورت متوسط سالیانه 2.3 درصد کاهش می‌یابد. پیش‌‌بینی می‌شود در سال 1420 میزان کل عرضه گاز طبیعی به 898.7 میلیون متر مکعب در روز برسد. هر چند که میزان مصرف همه بخش‌ها برابر با 1410.8 خواهد بود که نشان از ناترازی 512 میلیون متر مکعبی در روز دارد.
به عبارتی میزان مصرف از تولید بشدت فاصله می‌گیرد.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی با عنوان «مسائل راهبردی بخش انرژی در سند هفتم توسعه-ذخیره‌سازی گاز» به وضعیت نامطلوب تراز گاز کشور و راهکارهای حل آن می‌پردازد.
از آنجایی که ایران در جایــگاه دومین دارنــده منابع گاز طبیعی، ســومین تولیدکننده و چهارمین مصرف‌کننده گاز طبیعی در دنیاســت و یکی از طولانی‌ترین خطوط توزیع گاز را در اختیار دارد، ذخیره‌سازی گاز در کشور از جهت افزایش پایداری تولید و امنیت عرضه در شــبکه انتقال، دارای اهمیت بسیار بالایی اســت.
همچنین به دلیل ســهم بالای بخش خانگی و تجاری در مصرف گاز طبیعی در کشــور، در فصول ســرد ســال مصرف این بخش به دلیل نوع کاربرد گاز برای گرمایش افزایش چشمگیری می‌یابد که برای تأمین گاز آن، کشور مجبور به کاهش عرضه گاز به بخش‌های دیگر از جمله نیروگاهی و صنعتی شده است.
تمامی این مسائل لزوم افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی در کشور را نشان می‌دهد.
علاوه بر مسأله ناترازی فصلی، مشکل تأمین گاز در استان‌های شــمالی و شمال شرقی کشــور در فصول ســرد، لزوم توسعه ذخیره‌سازی با اولویت استان‌های مذکور را توجیه می‌کند.
یکی از شاخص‌هایی که به ازای آن می‌توان وضعیت ذخیره‌سازی گاز در هر کشور را مورد بررسی قرار داد، سهم ظرفیت ذخیره‌سازی گاز یک کشور از کل میزان مصرف گاز در آن کشور است.
به صورت متوسط سهم ذخیره‌سازی گاز از کل مصرف در دنیا 11 درصد و در بین همه کشورهایی که مخزن ذخیره‌سازی گاز دارند 16.4 درصد اســت. این عدد برای اروپا برابر با 23 درصد است.
ایران با دارا بودن 1.7 درصد ظرفیت ذخیره‌سازی از کل مصرف، رتبه پایینی دارد. رضا نوشادی، مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران، با اشاره به هفت طرح در حال اجرا و پیگیری در این حوزه، با بیان اینکه فعالیت‌های شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران اکنون در پنج میدان گازی آغاز شده است، افزوده که نقطه آغاز کار توسعه، فاز دوم میدان شوریجه بود، سپس قزل‌تپه، بانکول، مختار و سراجه در دستور کار قرار گرفتند.
وی از آغاز مطالعات در حوزه پایین‌دستی این سه مخزن ذخیره‌سازی گاز (بانکول، مختار و قزل تپه) خبر داد و با تأکید بر افزایش تولید از محل مخازن ذخیره‌سازی گاز بیان کرد: تولید از محل مخازن زیرزمینی ذخیره‌سازی گاز بر اساس برنامه‌ریزی انجام‌شده تا پایان سال ۱۴۰۶ به روزانه ۱۰۰ میلیون مترمکعب می‌رسد، ضمن آنکه تا پایان سال ۱۴۰۴ نیز این مقدار به حدود دوبرابر حجم کنونی خواهد رسید.
مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران با تأکید بر اینکه طرح‌های صنعت نفت طولانی و راهبردهای کلان آن فراتر از عمر یک دولت چهارساله است، افزود: روند اجرای پروژه‌های تولید گاز از محل ذخیره‌سازی زیرزمینی در دولت سیزدهم تسریع یافته است. برای مثال فاز دوم میدان‌های گازی سراجه قم و شوریجه در خراسان رضوی تا پایان این دولت تکمیل می‌شود، اما طرح‌های گنبد نمکی نصرآباد کاشان و سه میدان گازی تخلیه شده قزل‌تپه، بانکول و مختار تا سال ۱۴۰۷ به بهره‌برداری می‌رسند.
وی یادآور شد: البته به‌تازگی در شورای عالی ذخیره‌سازی از ما خواسته شده قسمت بالادستی سه میدان بانکول، مختار و قزل‌تپه را به شرکت ملی نفت ایران واگذار کنیم که از نظر کارشناسی معتقدیم مدیریت دوگانه نتیجه مطلوب نخواهد داشت، از سویی با انجام این کار فشار مصرف گاز در فصل گرم مانع ذخیره‌سازی گاز در این میدان‌ها می‌شود.
بررسی زمین‌شناسی نشان می‌دهد که 40 ساختار با پتانسیل ذخیره‌سازی گاز طبیعی در کشور وجود دارد که در صورت سرمایه‌گذاری و انجام مراحل ارزیابی و توصیف مخزن می‌تواند به حل مسأله ناترازی فصلی و همچنین تأمین گاز در بخش‌های شمالی کشور کمک شایانی کند. در بین انواع مخازن ذخیره‌ســازی، در حال حاضر صرفاً مخازن هیدروکربوری در کشور در حال بهره‌برداری هستند، این در حالی اســت که مخازن آبخوان و نمکی نیز می‌تواند به ظرفیت کشور افزوده شود.
براساس مطالعات موجود پتانسیل 224 میلیون متر مکعبی در روز تولید گاز از محل ذخیره‌سازی طی یک برنامه پنج ساله وجود دارد که در صورت آغاز به کار در سال‌های گذشته الان به طور کامل ناترازی گاز را پوشش می‌داد.
درحال حاضر ظرفیت ذخیره‌سازی کشور با وجود دو مخزن سراجه و شوریجه حدود 3.4 میلیارد متر مکعب در سال بوده و در سردترین ماه سال حدود 3 درصد از کل مصرف را تأمین می‌کند. در همین راســتا، با توجه به طرح‌های ذکر شــده، پیشنهاد می‌شود که در قالب برنامه پنج‌ساله هفتم توسعه، وزارت نفت ضمن ایجاد هماهنگی بین شرکت‌های تابعه خود، زمینه ســرمایه‌گذاری به منظور افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی جهت مدیریت اوج مصرف و رسیدن به ســهم حداقل 10 درصدی ذخیره‌سازی از کل مصرف را بویژه از طریق شرکت ملی گاز ایران فراهم کند.
همچنین پیشنهاد می‌شــود، وزارت نفت به دلیل دستیابی به تکنولوژی ذخیره‌ســازی در آبخوان و گنبد نمکی، نســبت به افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی از این طریق نیز اقدام کند.