هدف نهایی‌مان در حوزه نفت باید این باشد که مابه‌التفاوت قیمت تمام شده با قیمت فروش داخلی آن به حساب صندوق هدفمندسازی یارانه‌ها اختصاص داده شود. البته در حال حاضر صندوقی تحت عنوان صندوق هدفمندسازی یارانه‌ها نداریم و به جای آن سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها داریم ولی وجود صندوق باعث کارآمدی و استقلال‌عمل بیشتری می‌شود. بنابراین باید قیمت داخلی این حامل‌ها را به قیمت فوب برسانیم و مابه‌التفاوت قیمت تمام شده استخراج با قیمت فروش آنها را که همان رانت است به صندوق یارانه‌ها اختصاص دهیم که دو بخش از هزینه‌های نفت که در محاسبه گنجانده نشده باقی می‌ماند، یکی هزینه سرمایه‌گذاری در نفت و دیگری توزیع حامل‌های انرژی که در حال حاضر توسط شرکت پخش و پالایش انجام می‌شود. در خصوص سرمایه‌گذاری نیز می‌توان صندوق نفت ایجاد کرد و درصدی از این منابع را به آن اختصاص داد. در خصوص شبکه توزیع فرآورده‌های نفتی نیز می‌توانیم شرکت پخش را کاملاً به بخش خصوصی واگذار کنیم و هزینه توزیع حامل‌ها به قیمت تمام شده آنها اضافه شود. در این صورت برای مثال قیمت بنزین به نوعی شناور شده و در نقاط مختلف تفاوت‌های اندکی به اندازه تفاوت در هزینه پخش خواهد داشت. یا مثلاً می‌توانیم در شهرهایی مثل تهران که با معضلی چون آلودگی هوا مواجه هستند، عوارضی توسط شهرداری‌ها وضع کنیم که درآمدهای حاصل از آن صرف توسعه شبکه حمل‌ونقل عمومی و بهینه‌سازی مصرف انرژی در همان شهر شود.
