مزیت سازمان‌های منطقه‌ای برای تجارت ایران
حمیدرضا ترقی
فعال سیاسی
از جمله مزایای پیمان شانگهای و سایر سازمان‌های منطقه‌ای می‌توان به جمعیت مصرف‌کننده کالاهای ایرانی، امکان تبادلات اقتصادی بین ایران و کشورهای عضو و همچنین موقعیت ژئوپلیتیک منطقه اشاره کرد. عضویت در این پیمان علاوه بر موارد فوق، به لحاظ افزایش ضریب امنیتی کشورمان نیز نقش بسیار بالایی در خنثی کردن تحریم‌های غرب علیه ایران دارد. از سوی دیگر این پیمان می‌تواند میزان تجارت و تبادل اقتصادی ایران را به چندین برابر افزایش دهد و علاوه بر گسترش تولید داخل، برای مثبت کردن تراز بازرگانی بین ایران و این کشورها که علاقه‌مند به استفاده از کالاهای ایرانی هستند نیز می‌تواند کارآمد باشد.
البته باید گفت که این درخواست‌ها در دولت قبل نیز به کرات وجود داشت، ولی دولت هیچ همکاری برای تأمین نیاز بازارهای این کشورها انجام نمی‌داد. خدمات مهندسی و فنی ایران نیز قابل صادرات به این کشورها است و ظرفیت مناسبی محسوب می‌شود. با عضویت در پیمان شانگهای زمینه سرمایه‌گذاری قدرت‌های اقتصادی عضو شانگهای در ایران نیز فراهم شده است، به گونه‌ای که می‌تواند تقریباً تا 80 درصد تحریم‌های امریکا را خنثی کند. پیمان شانگهای می‌تواند برای ایران در شرایط کنونی یک فرصت بی‌نظیر و تعیین‌کننده باشد.
در گذشته برخی همه چیز را منوط به الحاق ایران به FATF کرده بودند، ولی در طول فعالیت دولت سیزدهم بی‌خاصیت بودن آن به خوبی اثبات شد. در گذشته می‌گفتند که اگر به FATF نپیوندیم، واکسن هم نمی‌توانیم وارد کنیم، نفت هم نمی‌توانیم بفروشیم ولی حالا می‌بینیم که هم در بحث واردات واکسن موفق عمل کردیم، هم نفتمان را فروختیم وهم ارز حاصل از صادرات روزانه یک میلیون بشکه نفت را وصول کردیم. پس گره زدن توسعه اقتصادی کشور به FATF ادعای نادرستی بوده است. اساساً کشورهایی که FATF را ایجاد کرده‌اند خود نقش اصلی در تأمین لجستیک و منابع ملی تروریسم را در دنیا دارند، در حالی که فاقد صلاحیت فیلتر یا کنترل منابع مالی کشورها هستند.FATF از اساس، یک قانون تحمیلی بر کشورها بوده و مطمئناً با پیمان شانگهای به راحتی می‌توانیم از این مشکل عبور کنیم.