در حافظه موقت ذخیره شد...
اشتغال در دسترس و ورود به بازار کار از مسیر مهارت
اشتغال به عنوان پایه اصلی اقتصاد خانوار و رکن اساسی تولید و کسب و کار، در شرایطی در قالب فرصت در دسترس در اختیار کارجویان قرار میگیرد. افراد در سن کار حتی با وجود تحصیلات دانشگاهی و تجربه کار در زمینههای مختلف و مرتبط، به دلیل عدم مهارت کافی یا بهروزرسانی نکردن استانداردهای مهارتی، امکان ماندگاری در بازار کار و اشتغال و در کنار آن، ظرفیت رشد و ارتقای بهرهوری کار و اثرگذاری در حوزه تولید را نخواهند داشت.
در این شرایط، کارفرمایان به دلیل نیاز به جذب نیروی کار ماهر و متخصص در راستای افزایش بهرهوری تولید، تمایلی به جذب نیروی کار بدون مهارت نداشته و طبیعتاً با ادامه این وضعیت، رکن دسترسپذیری اشتغال ناشی از مهارتهای فنی برای افراد غیرماهر دور از دسترس خواهد بود.
کارفرمایان و سرمایهگذاران بخش تولید، به دلایل گوناگون از جمله تسریع در راهاندازی کسب و کار و ریلگذاری سودده در کار مربوطه، جذب نیروی کار ماهر را از همان ابتدای فعالیت در نظر دارند و در این شرایط، مهارتهای فنی و تخصصی ایفای نقشی مهم در اشتغال افراد، رونق تولید، رشد بهرهوری کار و استمرار حضور در شغل عهده دارند. به عبارتی میزان و سطح مهارت نیروی کار تأثیر مستقیم در بسیاری از شاخصهای اشتغال و بازار کار دارد.
البته آموزش مهارتهای فنی در کنار تمام مزایای برشمرده برای کارجویان، شاغلان، کارفرمایان و کار و تولید، به دلیل کاهش هزینههای کارفرما برای آموزشهای حین کار(حداقل برای شروع بهکار) به نوعی رهآورد اشتغال ارزان محسوب شده و از صرف هزینه آموزش مهارت برای شروع به کار افراد پیشگیری میکند.
در این راستا همچنین رشد سطح مهارت نیروی کار به عنوان یک نوع سرمایهگذاری تخصصی برای افراد (تازه کار یا با تجربه اشتغال مرتبط) محسوب شده و به این واسطه آیندهنگری تضمین اشتغال و افزایش استمرار شغلی را برای نیروی کار به ارمغان میآورد.
خلق نگاه متفاوت به موضوع اشتغال از زاویه دید کارجو، کارآفرین، کارفرما، سرمایهگذار و دولت و نهادهای متولی حوزه اشتغال مهارتآموزی در مسیری که مهارت به عنوان سرمایه و آموزش مهارت در قالب سرمایهگذاری دیده شود، اتکا به توان مهارتی افراد در راستای یافتن شغل مستمر، تأمین نیروی کار متخصص و همچنین دستیابی به اشتغال ارزان و تنظیم وضعیت عرضه و تقاضای بازار را برای متولیان مربوطه به دنبال دارد.
اشتغالزایی به عنوان یکی از وظایف دولتها و نهادهای مرتبط با حوزه اشتغال، رونق دهنده و عامل بهبود فضای کسب و کار، موتور محرک بهرهوری تولید و اقتصاد خانوار علاوه بر تحقق از طریق سیاستگذاری و تنظیم هدفمند استفاده از ظرفیتهای مالی، ارتباطی، برنامهریزی و سرمایه انسانی، امکان تسهیلگری از طریق ارتقاء استانداردهای مهارتی را دارا است؛ به این معنی که افزایش و گسترش مهارت نیروی کار زمینه تسهیل اشتغال افراد و رشد تولید ناشی از مهارت افزایی، اشتغال ارزان و در دسترس را برای دولت و بخش خصوصی فراهم میکند.
مهارتآموزی در دنیای امروز در کنار حلقههای واسط تولید و اشتغال، از ارکان اساسی و تعیین کننده بازار کار به واسطه شکلگیری «انقلاب مهارتی» در جهان نقش تأثیرگذاری در خلق اشتغال، رشد دادههای مربوط به تولید و توسعه کشورها عهدهدار است؛ به این معنی که پیوست مهارتی امروزه به عنوان جزء جداییناپذیر همه فعالیتهای اشتغالزا و مولد پذیرفته شده است.
به واسطه آمار بالای اشتغال نیروی کار ماهر، فرصتهای شغلی مناسب در اختیار آنان و نرخ پایین بیکاری این دسته از افراد و تأثیرگذاری این آمار بر کاهش شاخص بیکاری در جامعه، امروزه داشتن مهارت استاندارد بهروز براساس نیاز بازار کار تضمین کننده اشتغال افراد در درون کشور و حتی در قالب مهاجر است. از طرف دیگر آمار بالای بیکاری در بین دانشآموختگان غیرماهر نیز اهمیت مهارت در یافتن شغل مناسب را نشان میدهد.