در حافظه موقت ذخیره شد...
کارشناس بازار سرمایه مطرح کرد
معامله دو سر برد راهاندازی صندوقهای بازنشستگی تکمیلی
علی صادقپور در گفتوگو با پایگاه خبری بازار سرمایه ایران(سنا) با بیان اینکه در حال حاضر ٤ صندوق بازنشستگی عمومی شامل تأمین اجتماعی، کشوری، نیروهای مسلح و روستایی و عشایری و ١٤ صندوق بازنشستگی خصوصی از جمله کارکنان فولاد در کشور فعال هستند، گفت: تقریباً ٧٣ درصد از جمعیت ٨٤ میلیون نفری در کشور، تحت پوشش ٤ صندوق اصلی و عمومی هستند.
دلایل بحرانی شدن صندوقها
وی با اشاره به چالش پیش روی صندوقهای بازنشستگی افزود: با توجه به روند نزولی نرخ باروری و کاهش جمعیت شاغلان در سالهای آتی و نیز افزایش نرخ امید به زندگی، ممکن است این صندوقها در سالهای آینده به ابرچالش اقتصاد کشور تبدیل شده و برای پرداخت حقوق بازنشستگان با بحران روبهرو شوند.
در حال حاضر نسبت پشتیبانی در نظر گرفته شده برای پرداخت حق بیمهها ۴ بوده که نسبت پایینی است؛ یعنی ۴ نفر باید حق بیمه پرداخت کنند تا یک نفر بتواند حقوق بازنشستگی دریافت کند.
صادقپور با بیان اینکه صندوقهای بازنشستگی با مشکلات دیگری از جمله واگذاری برخی شرکتهای زیانده به این صندوقها در ازای مطالباتشان از دولت روبهرو هستند، گفت: مطالبات صندوقهای بازنشستگی از دولت آنقدر پررنگ شده که در بودجه هم مطرح میشود. با این شرایط احتمالاً در سنوات آینده با مشکلات عدیدهای مواجه خواهیم شد.
صادقپور پرداخت بدهی دولت به صندوقهای بازنشستگی را از جمله راهکارهای کاهش مشکلات صندوقهای بازنشستگی ذکر کرد و توضیح داد: کاهش مداخلهها در حاکمیت شرکتی صندوقهای بازنشستگی، افزایش سن بازنشستگی و استفاده از تجارب سایر کشورها در این زمینه و انجام برخی اصلاحات قبل از آنکه مشکلات صندوقهای بازنشستگی بزرگتر شود نیز میتواند این صندوقها را از بحران خارج کند.
این کارشناس بازار سرمایه تصریح کرد: در شرایطی که صندوقهای بازنشستگی احتمالاً در سالهای آینده برای پرداخت حقوق بازنشستگان دچار بحران خواهند شد، بهتر است تدابیری اندیشیده شود تا از بار مشکلات آینده بکاهیم.
از این رو، مناسبترین ابزار برای تحقق چنین هدفی، راهاندازی صندوقهای بازنشستگی تکمیلی است؛ مشروط بر آنکه مدیریت صندوقهای بازنشستگی تکمیلی را کاملاً به بخش خصوصی واگذار کنیم و اجازه دهیم افراد بهصورت داوطلبانه تصمیم بگیرند که بخشی از درآمدهای خود را با هدف انتفاع در دوران بازنشستگی، در این صندوقها سرمایهگذاری کنند و این منابع با توجه به زمینههای مورد علاقه و همچنین ریسکپذیری افراد با نگاه بلندمدت (مثلا ٢٠ ساله) در حوزههای مختلف سرمایهگذاری شود تا در نهایت افراد در دوران بازنشستگی بتوانند علاوه بر دریافت حقوق بازنشستگی از صندوقهای بازنشستگی عمومی، از این صندوقها هم درآمدی داشته باشند.