در حافظه موقت ذخیره شد...
بازدهی دلار آزاد منفی ۴ درصد
به گزارش تسنیم، حدوداً هشت ماهی است که تغییرات قیمت دلار در بازار غیررسمی چشمگیر نبوده و این موضوع با پیش‌بینی برخی از فعالان اقتصادی مغایرت دارد.
این مغایرت باعث شده تا عده‌ای بلافاصله سرکوب نرخ از سوی بانک مرکزی را به عنوان علت‌العلل کنترل نرخ ارز در سال 1402 عنوان کنند و با تقبیح این سیاست از تبعات احتمالی آن سخن بگویند.
این درحالی است که بررسی روند تاریخی دلار در اقتصاد کشور نشان می‌دهد که این ارز هیچ‌گاه و تحت بد‌ترین شرایط حتی جنگ هم پیوسته و مستمر افزایش پیدا نکرده و بعد از هر جهش حداقل چند سالی را استراحت کرده است. درک این موضوع پایین آمدن دلار تا قیمت‌های 46 تا 47 هزار تومان را نه تنها ممکن می‌داند بلکه آن را مسأله غیرقابل دسترس نمی‌داند.
این نه خاصیت دلار بلکه خاصیت قیمت‌هاست که هر زمان افزایش پیدا می‌کنند، چند صباحی نیاز به استراحت دارند تا کلیت اقتصاد با آن قیمت و بالعکس تطبیق شود. به‌عنوان مثال در سال 1397 و در مهر ماه آن قیمت دلار حتی به 21 هزار تومان نیز رسید اما در نهایت با سیر روند نزولی در حدود یک ماه به قیمت 13 هزار تومان و بعد از آن نیز تا بهمن 1397 در قیمت 11 هزار تومان ثابت شد. شبیه به این اتفاق نیز در سال 1390 تا 1392 نیز افتاد جایی که قیمت دلار تا 4 هزار تومان نیز بالا آمد اما در نهایت با افت حدود 30 درصدی حدود 5 سالی در آن قیمت ثابت ماند.
مرور این اعداد نشان می‌دهد که هر چند قیمت دلار در بازار غیررسمی به صورت گسسته در حال افزایش بوده اما این دلیلی برای بازدهی مادام‌العمر آن نمی‌باشد. به طور مثال در همین آذر ماه سال 1402 بورس با 9 درصد بالاترین سود را داشته و صندوق‌های سهامی نیز با 8 درصد در رتبه بعدی قرار دارند. درهمین ماه قیمت طلا و سکه ثابت بوده و بازدهی قیمت دلار نیز منفی ثبت شد. بنابراین هر زمان که وارد بازار ارز آن هم از نوع غیررسمی شوید تضمینی برای سود نخواهد داشت و درهمین آذر ماه فعالان بازار بورس بسیار بیشتر از دیگران بازدهی کسب کردند.
از همین رو مرور تاریخی قیمت ارز نشان می‌دهد که اولاً انتظار بازدهی مستمر یک انتظار غیرمنطقی و یک دروغ بزرگ از سوی سودجویان به غیرحرفه‌ای‌هاست و دوماً قیمت دلار ثابت کرده است که بعد از هر فراز حداقل 3 سالی در فرود بوده و در چنین شرایطی صحبت از دلار 47 هزار تومانی را یک شوخی رسانه‌ای تلقی نکنید.