با گذشت ۱۰۰ روز از سال آبی جاری و برخلاف پیش‌بینی‌های اولیه سازمان هواشناسی، بارندگی‌های کشور همچنان از شرایط مطلوبی برخوردار نیست و مجموع بارش‌ها در کل پهنه سرزمینی ۴۴.۳ درصد در مقایسه با میانگین درازمدت کاهش‌یافته است. وضعیت بارندگی‌های استان تهران نیز نسبت به میانگین بارش‌های کل کشور نامطلوب است، به‌طوری که در ۱۰۰ روز ابتدایی سال آبی جاری، حجم بارش‌ها در این استان ۵۷.۲ درصد در مقایسه با متوسط دوره مشابه بلندمدت کمتر شده است. بررسی‌های آماری ۵۰ سال اخیر نشان می‌دهد که متوسط حجم بارش‌های یک‌ساله استان تهران ۲۸۰.۴ میلیمتر بوده، اما میزان بارندگی‌هایی که در ۱۰۰ روز نخست سال آبی جاری در این استان رخ داده، فقط ۳۳.۹ میلیمتر معادل ۱۲.۱ درصد بارندگی‌های سالانه است. باتوجه به اینکه بخش قابل‌توجهی از بارندگی‌های کشور به‌طور طبیعی در فصل پاییز و زمستان رخ می‌دهد، روند کنونی از تداوم خشکسالی برای چهارمین سال پیاپی در استان تهران حکایت می‌کند. بررسی بارش‌های سال آبی جاری در شهرهای استان تهران بیانگر وضعیت ناگوارتر حجم بارندگی در شهر افزون بر ۱۰ میلیون نفری تهران است، به‌گونه‌ای که میزان بارش‌ها در این کلانشهر از ابتدای سال آبی جاری تاکنون ۶۷ درصد در مقایسه با میانگین دوره مشابه درازمدت کمتر شده است. از سویی، بر‌اساس اعلام شرکت آب منطقه‌ای تهران هم‌اکنون حجم آب موجود در مخازن پنج سد تأمین‌کننده آب استان تهران کمتر از ۳۰۰ میلیون مترمکعب است که ذخیره مطمئنی بویژه باتوجه به شرایط اقلیمی موجود نیست. باتوجه به موارد یادشده، به‌نظر می‌رسد در زمان حاضر تنها دو راه برای سازگاری و زیست‌پذیری با شرایط کم‌بارشی و خشکسالی موجود در استان ۱۸ میلیون نفری تهران در پیش است؛ نخست بهره‌برداری از همه منابع تأمین آب و دوم مدیریت بهینه و صرفه‌جویی حداکثری در مصرف آب. از آنجایی که منبع جدیدی برای تأمین آب در استان تهران وجود ندارد و همه منابع ممکن تاکنون مورد بهره‌برداری قرار گرفته و هم‌اکنون در مدار تولید هستند، بنابراین شدنی‌ترین و تنها راه موجود، مراقبت از آب در دسترس و بهره‌وری و مدیریت بهینه مصرف آب خواهد بود. هم‌اکنون سرانه مصرف آب هر شهروند تهرانی ۲۵۰ لیتر در شبانه‌روز است که این میزان حدود دوبرابر الگوی تعیین‌شده (۱۳۰ لیتر در شبانه‌روز) است و باتوجه به اینکه الگوی یادشده بر‌اساس نیازهای مختلف از قبیل شست‌و‌شو، نظافت، پخت‌وپز محاسبه و تعیین شده است، هر فردی می‌تواند با رعایت و توجه بیشتر در مصارف روزانه به سهم خود در مدیریت تنش آبی نقش‌آفرینی و مشارکت کند. امروز اگر در ابتدای زمستان نگاهی به نمای خالی از پوشش برفی دماوند به‌عنوان نماد طبیعت تهران بیندازیم، لابد احساس مسئولیت و درک بهتری از شرایط کم‌آبی خواهیم یافت و رفتار مناسب‌تری را برای پرهیز از تابستان گرم و بی‌آب پیشرو در پیش خواهیم گرفت.
