بی پروا، بی‌تکرار
ادامه از صفحه 1
یک استاد دانشگاه صاحب سبک و نظر و توأماً یک فرد حرفه‌ای با بالغ بر ۶۰ سال خدمت حرفه‌ای بی‌وقفه، از ایشان ترکیبی بوجود آورد که نه تنها توانست منشأ اثرات و تحولات مهم در تاریخ حسابداری و حسابرسی ایران باشد، بلکه نام خود را در تاریخ این حرفه در ایران ماندگار کند.
بیش از این ویژگی‌های حرفه‌ای، ایشان معلمی دلسوز و آشنا به مفاهیم کیفی زندگی بود، جهان پیرامون خود را می‌شناخت و برای حرفه خود ارزشی بیش از شغل قائل بود. می‌دانست که حسابدار فقط شمارنده اعداد نیست که دانا به تفسیر اعدادی است که باید فهم ریاضی زندگی را ساده و جهانشمول کند.
ایشان با درک نقش علم حسابداری در جهان بین‌الملل که ادبیات واحدی در حوزه‌های مالی و اقتصادی و تجارت، تعریف کرده و به آن متعهداند؛ نه فقط به عنوان یک علم معاشر با کمیت‌ها که منتهی به بیان کیفیت‌ها، «حسابداری را به عنوان زبان تجارت
(Accounting: The Language of Business)» بیان می‌کند.
مرحوم دکتر عباس هشی هم از نظر من«خود زبان گویای حسابداری و حسابرسی و تراز معیار بود.» اثرات ایشان در چهارچوب دهی و نظم دهی به این حرفه به واقع مثالی و ماندگار است.
از طرف خودم و صنعت بانکداری ایران، فقدان این معلم زنده نام را به همه شاگردان، همکاران حرفه‌ای و دانشگاهی و بطور خاص به همسر و فرزندان محترم ایشان تسلیت عرض کرده و از خداوند متعال برای آن مرحوم رحمت و غفران الهی را مسألت می‌نمایم.