صفحات
  • صفحه اول
  • رویداد
  • گفت و گو
  • کلان
  • انرژی
  • راه و شهرسازی
  • بازار سرمایه
  • بازار
  • بین الملل
  • صنعت و تجارت
  • تاریخ شفاهی
  • کشاورزی
  • کار و تعاون
  • صفحه آخر
شماره نود و سه - ۱۶ مهر ۱۴۰۲
روزنامه ایران اقتصادی - شماره نود و سه - ۱۶ مهر ۱۴۰۲ - صفحه ۱۶

ماجرای سلاح ورزی نقض آشکار جمهوریت

سیدمحمدیوسف موسوی
عضو بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت

اواسط تیر ماه در فضای مجازی خبری در حال دست به دست شدن بود. در خبرها اینطور آمده بود که رئیس جدید اتاق بازرگانی فردی است که در اغتشاشات سال ۱۴۰۱ از حامیان آشوبگران بوده و از هیچ حمایتی حتی به صورت آشکار از آنها و تجزیه طلبان دریغ نکرده است!
عجیب‌تر از این خبر اینکه صلاحیت او توسط نهادهای امنیتی مربوطه برای شرکت در این انتخابات رد شده اما با تخلف، وی در انتخابات حضور داشته و حالا هم بر مسند یکی از مهم‌ترین، پرنفوذترین و قدرتمندترین نهادهای اقتصادی کشور نشسته است!
طبیعتاً خبری این چنین اعتراض‌های مردمی و رسانه‌ای زیادی را به همراه داشت، به‌طوری که روزهای زیادی در صدر اخبار در فضای مجازی قرار گرفت تا جایی که مطالبه برکناری وی توسط مردم در توئیتر فارسی ترند شد!
جالب اینجاست که در این مدت حتی خبرگزاری‌های پرنفوذی مانند فارس، تسنیم، دانشجو و... دائم علیه او مطلب می‌زنند ‌اما ظاهراً پشت او به حامیان بزرگی گرم است که فشارهای رسانه‌ای هم فایده‌ای ندارد!
جنبش دانشجویی از اواسط تابستان پیگیر این مسأله شد اما عجیب اینکه گویا این مسأله جزو خط قرمزهای برخی مسئولان است به طوری که تاکنون به هیچ وجه پاسخگو به مطالبات مردمی و دانشجویان نبودند‌!
حال سؤال این است مردمی که در یک سال گذشته چندین بار جلوی جمعیت قلیل اما مدعی و وقیحِ آشوبگر تمام قد ایستاده‌اند و هزینه داده‌اند؛ با حضورشان در اجتماعات و راهپیمایی‌ها فریاد زدند که از امثال آقای سلاح ورزی و همفکرانش که باعث تفرقه و آشوب در کشور و ریختن خون جوانان پاکی مثل شهید آرمان علی وردی و روح‌الله عجمیان شده بیزارند، چگونه می‌توانند رأی خود را به کرسی‌ بنشانند؟!
مردم اگر نخواهند این چنین افرادی در جمهوری اسلامی مسئولیت داشته باشند باید چه کنند؟
به‌راستی چه کسانی حامی آقای سلاح ورزی هستند که این همه اعتراض مردمی در رسانه‌ها و اعتراضات و تجمعات جنبش دانشجویی نادیده گرفته می‌شود؟
واقعا رأی اقلیتی از افراد دارای قدرت و ثروت و نفوذ بر اکثریتی که صاحبان اصلی انقلاب و جمهوری اسلامی هستند ترجیح دارد؟
دولتی که با شعار مردمی بودن بر سر کار آمده این‌گونه می‌خواهد صدای مردم باشد؟
مجلسی که داعیه انقلابی بودنش را هر روز فریاد می‌زند این‌گونه می‌خواهد پاسدار انقلابِ‌خمینی باشد؟
از یاد نبرده‌ایم روزی که می‌خواستند نامی برای انقلابمان انتخاب کنند و آن را از نهضت به نظام تبدیل کنند امام ما محکم ایستاد و گفت«جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر نه یک کلمه کمتر!»
حال چه شده که فریادهای جمهور این‌گونه شنیده نمی‌شود و هشدارهای امام که فریاد می‌زند «نگذارید این انقلاب به دست نااهلان بیفتد» را مردم از مسئولان بهتر در حافظه دارند؟!

 

جستجو
آرشیو تاریخی