پیشنهاد بورس برای عمق بخشی به بازار بهینه سازی انرژی
مدیرعامل بورس انرژی ایران در سخنرانی خود در دومین کنفرانس بهینه‌سازی و بهره‌وری ایران با بیان اینکه زمانی می‌توان از ابزارهای تأمین مالی برای پروژه‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی استفاده کرد که قیمت صرفه‌جویی انرژی در بازار مشخص شده باشد، گفت: تمرکزگرایی و متولی‌گری در حوزه انرژی از جمله مهم‌ترین چالش‌های پیش روی بهینه‌سازی انرژی است.
علی نقوی روز گذشته (چهارشنبه) در دومین کنفرانس بهینه‌سازی و بهره‌وری ایران که با حضور فعالان بخش خصوصی برگزار شد، عنوان کرد: اگر چنین اتفاقی رخ دهد عملاً یک مجموعه دخالت‌گر جدید به پیشینیان افزوده خواهد شد.
به گزارش مدیریت ارتباطات بورس انرژی ایران، نقوی در تشریح پیشنهاد بورس انرژی برای صندوق گواهی‌های این حوزه گفت: این صندوق باید به عنوان بازارگردان طراحی شود تا به بازار آن عمق ببخشد و نقدشوندگی آن را تضمین کند.
او در سخنرانی خود با بیان اینکه زمانی می‌توان از ابزارهای تأمین مالی برای پروژه‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی استفاده کرد که قیمت گواهی صرفه‌جویی انرژی در بازار مشخص شده باشد، گفت: تمرکزگرایی و متولی‌گری در حوزه انرژی از جمله مهم‌ترین چالش‌های پیش روی بهینه‌سازی انرژی است.
او در ادامه از راه‌اندازی تالار برق سبز در بورس انرژی به‌عنوان نمونه موفقی از سازکار تعیین شاخص قیمت برای تأمین مالی در حوزه انرژی نام برد و گفت: اکنون با راه‌اندازی تالار برق سبز، تأمین مالی پروژه‌های تجدیدپذیر بر مبنای سازکار بازار تسهیل شده است و سرمایه‌ها راحت‌تر وارد این حوزه می‌شوند.
مدیرعامل بورس انرژی در ادامه افزود: بررسی نهادهای مختلف حاکی از عدم موفقیت ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید در کاهش شدت انرژی است و به نظر می‌رسد بتوان از ظرفیت بازار بهینه‌سازی به جای ماده ۱۲ با اصلاحاتی استفاده کرد. به عنوان نمونه طرح‌هایی مانند تعویض بخاری پرمصرف یا اصلاح اتصالات کنتورهای گاز می‌تواند در چهارچوب بازار بهینه‌سازی و در یک سازکار کاملاً شفاف انجام شود.
تأمین مالی بسیاری از پروژهای بهینه‌سازی مصرف انرژی در خصوص تعویض بخاری‌ها یا علمک‌های گاز می‌تواند از طریق بورس انرژی انجام شود، اما این اتفاق به دلیل معضل تمرکزگرایی به تحقق نرسیده است.
مدیرعامل بورس انرژی در پایان با اشاره به اینکه در حال حاضر بحث بازار بهینه‌سازی فقط برای برق و گاز تعریف شده است، گفت: این بازار را باید برای تمام حامل‌های انرژی نظیر سوخت و آب نیز تعریف کرد و ظرفیت قانونی آن نیز وجود دارد که باید از طریق مجموعه‌های متولی انرژی دنبال شود.