تابستان ۱۴۰۰ دولت سیزدهم درحالی آغاز به کار کرد که وضعیت تأمین کالاهای اساسی بحرانی بود و شاهد صف‌های عریض و طویلی برای خرید برخی محصولات همچون روغن و مرغ بودیم. طبق آمارهای وزارت صمت، در پایان خرداد ۱۴۰۰ در زمینه تأمین روغن خام کشور بیش از یک میلیون تن، تأمین شکر بیش از ۶۰۰ هزار تن و برای تأمین برنج ۱.۳ میلیون تن کسری وجود داشت. در اواخر دولت گذشته، کسری گندم کشور هم ۶.۷ میلیون تن و نهاده‌های دامی ۱۲.۸ میلیون تن بود. میزان مازاد تأمین شکر در سال ۱۳۹۲ بیش از ۳۵۰ هزار تن و برنج بیش از ۴۰۰ هزار تن بود. همچنین در سال ۱۳۹۲ کسری گندم کشور ۱.۹ میلیون تن بود در حالی که در پایان دولت دوازدهم همان‌طور که ذکر شد این رقم به ۶.۷ میلیون تن افزایش یافت. میزان کسری نهاده‌های دامی نیز در سال ۱۳۹۲ حدود ۲.۷ میلیون تن بود در حالی که در پایان دولت دوازدهم به ۱۲.۸ میلیون تن افزایش یافت که تأمین این حجم عظیم کسری کالاهای اساسی، دولت سیزدهم را در ابتدای کار با مشکل جدی مواجه کرد. این در حالی بود که دولت دوازدهم تمامی ۸ میلیارد دلار ارز ترجیحی مصوب بودجه ۱۴۰۰ را در همان دوره کاری خود مصرف کرده بود و دولت سیزدهم برای نیمه دوم سال ۱۴۰۰ مجوز استفاده از ارز ترجیحی جدید نداشت.
